Ὅτι τὰ πράγματα δὲν βαίνουν κατ’ εὐχὴν...

Ἐν μεγάλῃ Ἑλληνικῇ ἀποικίᾳ, 200 π.Χ.

Ὅτι τὰ πράγματα δὲν βαίνουν κατ’ εὐχὴν στὴν Ἀποικίαδὲν μέν’ ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία,καὶ μ’ ὅλο ποὺ ὁπωσοῦν τραβοῦμ’ ἐμπρός,ἴσως, καθὼς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, νὰ ἔφθασε ὁ καιρόςνὰ φέρουμε Πολιτικὸ Ἀναμορφωτή.
Ὅμως τὸ πρόσκομμα κ’ ἡ δυσκολίαεἶναι ποὺ κάμνουνε μιὰ ἱστορίαμεγάλη κάθε πρᾶγμα οἱ Ἀναμορφωταὶαὐτοί. (Εὐτύχημα θὰ ἦταν ἂν ποτὲδὲν τοὺς χρειάζονταν κανείς). Γιὰ κάθε τί,γιὰ τὸ παραμικρὸ ρωτοῦνε κ’ ἐξετάζουν,κ’ εὐθύς στὸν νοῦ τους ριζικὲς μεταρρυθμίσεις βάζουν,μὲ τὴν ἀπαίτησι νὰ ἐκτελεσθοῦν ἄνευ ἀναβολῆς.
Ἔχουνε κσὶ μιὰ κλίσι στὲς θυσίες.Παραιτηθεῖτε ἀπὸ τὴν κτῆσιν σας ἐκείνη·ἡ κατοχή σας εἶν’ ἐπισφαλής:ἡ τέτοιες κτήσεις ἀκριβῶς βλάπτουν τὲς Ἀποικίες.Παραιτηθεῖτε ἀπὸ τὴν πρόσοδον αὐτή,κι ἀπὸ τὴν ἄλληνα τὴν συναφῆ,κι ἀπὸ τὴν τρίτη τούτην: ὡς συνέπεια φυσική·εἶναι μὲν οὐσιώδεις, ἀλλὰ τὶ νὰ γίνει;σᾶς δημιουργοῦν μιὰ ἐπιβλαβῆ εὐθύνη.
Κι ὅσο στὸν ἔλεγχό τους προχωροῦνε,βρίσκουν καὶ βρίσκουν περιττά, καὶ νὰ παυθοῦν ζητοῦνε·πράγματα ποὺ ὅμως δύσκολα τὰ καταργεῖ κανείς.
Κι ὅταν, μὲ τὸ καλό, τελειώσουνε τὴν ἐργασία,κι ὁρίσαντες καὶ περικόψαντες τὸ πᾶν λεπτομερῶς,ἀπέλθουν, παίρνοντας καὶ τὴν δικαία μισθοδοσία,νὰ δοῦμε τὶ ἀπομένει πιά, μετὰτόση δεινότητα χειρουργική.
Ἴσως δὲν ἔφθασεν ἀκόμη ὁ καιρός.Νὰ μὴ βιαζόμεθα· εἶν’ ἐπικίνδυνον πρᾶγμα ἡ βία.Τὰ πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.Ἔχει ἄτοπα πολλά, βεβαίως καὶ δυστυχῶς, ἡ Ἀποικία.Ὅμως ὑπάρχει τὶ τὸ ἀνθρώπινον χωρὶς ἀτέλεια;Καὶ τέλος πάντων, νά, τραβοῦμ’ ἐμπρός.
Κων। Καβάφης, 1928, ἐκδόσεις Ἴκαρος

Αναδημοσίευση από: http://polytoniko.wordpress.com/