Πέρασε ένας χρόνος από τότε που "έφυγε" ο Κώστας, αν και ο ίδιος θα ήθελε να γράψω "από την κοίμησή του". Τον γνώρισα το 1980, όταν ήμουν σπουδαστής στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία. Ήξερα ότι ήταν υποψήφιος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, με τη Συμμαχία στα Γιάννενα. Μια παρέα φίλων βρισκόμαστε μαζί του στο τσιπουράδικο του Τσοκάνη και τον ακούγαμε.
Πήγαινα μαζί του στον Καστανώνα (καμάρωνε που ήταν Ζαγορίσιος) και στα μοναστήρια γύρω από τα Γιάννενα, με τη βέσπα του. Θυμάμαι που από ένα μοναστήρι του είχαν παραγγείλει τους Ευαγγελιστές για τον Επιτάφιο. Πήγαμε μαζί, είδε το χώρο και με ένα ρώσικο φωτόμετρο πήρε μετρήσεις. Μετά από μέρες τον βρήκα στο δώμα που αγιογραφούσε, με κλειστά τα παράθυρα, για να πετύχει χρώματα φωτεινά για το χώρο που θα μπαίναν οι εικόνες, ενώ είχε μεγάλο πρόβλημα με τα μάτια του! Όταν τις πήγε στο μοναστήρι είπαν πως... ζητάει λίγα για τη δουλειά που έκανε. "Μα δεν το κάνω για τα λεφτά".
Έτσι ήταν αφιλοκερδής, ελεύθερος χρημάτων και δεσμεύσεων. Ένας άνθρωπος που σε έβλεπε στα μάτια και σου έλεγε την αλήθεια. "Ματάκια μου..." ήταν η προσφιλής του έκφραση...
Χαθήκαμε για λίγα χρόνια. Παντρεύτηκε, έγινε πατέρας...
Ξανασυναντηθήκαμε αρχές του 1990. Μου τηλεφωνούσε ή τον έβλεπα τα καλοκαίρια που περνούσα από τα Γιάννενα. Ήρθε και δυο - τρεις φορές στο σπίτι μου στην Αθήνα και στον Πελεκάνο, στο χωριό της Αναστασίας.
Καμιά φορά με έπαιρνε τηλέφωνο ή μου έστελνε κανένα γράμμα για να με "μαλώσει". Όπως τότε που έμαθε ότι έγινα σχολικός σύμβουλος... Μου έστελνε κανένα σχέδιο ή κάποιο χαρακτικό, για μένα και το Μπάμπη και τη Βούλα, έτσι σε ανάμνηση... από τα Γιάννενα. Εγώ του έστελνα "αντίδωρο" κανένα εργαλείο για να φτιάχνει τα μουσικά όργανα με τα οποία είχε καταπιστεί τα τελευταία χρόνια, μιας και τα μάτια του δεν τον βοηθούσαν στο να αγιογραφεί.
Τις εικόνες που μου έφτιαξε δεν τις έχω σαν "έργα τέχνης" ξέρω πως έχουν φτιαχτεί από Θείο Έρωτα!
Μίλησα στο τηλέφωνο μαζί του μερικές βδομάδες πριν φύγει. Με πήρε εκείνος, για να με χαιρετήσει, "δεν είμαι καλά ματάκια μου". Είχα σκοπό να πάω το καλοκαίρι να τον δω, δεν πρόλαβα...
Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε θα τον θυμόμαστε πάντα ορθόδοξο, αριστερό, ανιδιοτελή, ιδιόρυθμο, μοναχικό, αληθινό, ευσεβή, ανθρώπινο, μακριά από τις εξουσίες και τα κυκλώματα, να βιώνει πόνο και να δίνει παρηγοριά, να αγιογραφεί, να γράφει δηλαδή το "ευαγγέλιο των αγραμμάτων"...
